රෝසපාට පිරිමි කමිස මගේ හිත හරි ම ලෙහෙසියෙන් පැහැර ගන්නවා. හේතුවක් රහිතව ම. ලා රෝස පාට කමිස ඒ අතරින් සුවිශේෂි යි. හැම සිතකටම සුවිශේෂී වුණු වර්ණයක් තියෙනවා. මගේ සුවිශේෂී වර්ණය රෝසපාට නොවුණට මම රෝස පාට කමිසවලට සුවිශේෂීත්වයක් දක්වනවා .
ආදරවන්තයට රෝස පාට කමිසයක් තෑගී දීමේ කාන්තා වනතාවයට නිරුත්සාහයෙන් ම පළවෙන තිවිරුද්ධතාවයක් පිරිමි සිත්වල තිබෙනවා. එහෙත් පිරිමියා රෝසපාට කමිසයක් ඇද සිටිනවා දකින්නට කාන්තාව ය කරනවා.
රෝසපාට කමිසයකින් පෞරුෂත්වයට හානියක් සිදුවන බව පිරිමියාට හැ‍ෙඟන අතර කාන්තාව තමන්ගේ සස්වාමිකත්වයට රෝසපාට සම්මිත බව අගය කරනවා. මේ කාරණා දෙක අතර මත ගැටුමක් නිර්මාණය වෙනවා.
නමුත් තව කාරණාවක් තිබෙනවා. සමහර පිරිමි කිසිම හිරිකිතයකින් තොරව රෝසපාට කමිස ඇගලා ගන්නවා. එහෙම කරන්නේ කොහොමදැයි පිරිමිකමක් තිබෙන පිරිමින් කල්පනා කරනවා. කාන්තාව ගවුම් වගේ ම කලිසමුත් ඇගලා ගන්නවා. රෝසපාට වගේ ම නිල් පාටටත් ආදරය කරනවා.
ඉස්සර, ඒ කියුවෙ මගේ මතකයට හසු නොවුණ මානයේ කාන්තාව මුළුතැන්ගෙයට ම සීමාවෙලා සිටි බව කියනවා. හැදිමිටේ දිග මොළයකටත් කාන්තාව හිමිකම් කියුවෙ ඒ කාලෙ. කාන්තා උපමාවන් මුළුතැන්ගෙයින්ම හොයාගන්නට තරම් පිරිමි හිත් දක්ෂවෙලා තිබුණා.
කාලයත් එක්කම කාන්තාවන් මුළුතැන්ගෙයින් සාලයටත් සාලයෙන් මිදුලටත්, ගමටත් ,රටටත් මයෙන් ලෝකයටත් විකාශනය වුණා. සමහර පිරිමි ඇස්වලටත් හිත්වලටත් මේ විකාශනය කටු අනින්නට වුණා. ඉස්සර නිල්පාට කමිසවලට කැමැත්තෙන් හිටි කාන්තාවන් රෝස පාට කමිසවලට කැමැත්තක් දක්වන්නට පටන් ගත්තේ මේ අලුත් විකාශනයත් එක්කමයි.
කාන්තාව රැකියාවක් කිරීම අද හරිම සුලබයි. බාලාංශ පන්තියේ ඉදලා උසස් පෙළ දක්වා පිරිමි ළමයින් සමග හරි හරියට ඉගන ගන්නා ඇය රැකියාවක් කිරීමේ දී පමණක් වෙනස් වෙන්නේ කුමන පරමාර්ථයක් සදහාදැයි මට තවම හරියටම වැටහෙන්නේ නැහැ. සමහරවිටක ඒ දැනුම පරිණත බව සමග ලැබෙන්නක් වෙන්නටත් ඇති.
විවාහයකින් පසුව කාන්තාවක් රැකියාව කරන්නෙ පහසුවකින් නෙමෙයි. උදේ පාන්දර සැමියාටත් සමඟ කෑම සකසන ඇය දෙදෙනාටම බත්මුල් පිළියෙළ කරනවා. රක්ෂාවේ සැමියා සමඟ සම වැටුප් ගන්නට සම සමව වෙහෙසෙනවා. සවස අඳුරත් සමඟ ගෙට ගෙවැද රා ආහාර සකසනවා.ඇදුම් මැදීම,ගෙවල් අස්පස් කිරීම වගේ අමතර වැඩ කටයුතුත් ඇයට මේ අතර පැවරෙනවා. දරුවන් සිටින මවකට පැවරෙන්නේ සීමිත වගකීමක් නොවෙයි.
අපේ ඔපීසියේ ළඟදි දවසක මේ ගැන කතාබහක් ඇති වුණා. බහුතර පිරිමි මතය වුණේ දරු උපතකින් පසු අම්මා කෙනෙක් රස්සාවක් නොකර ගෙදර නතර වෙන්න ඕන කියලයි. මට ඒ කතාව නොතේරීම නිසාම මම ඒ ගැන විස්තර ඇහුවා(නොතේරුණාමත් නෙවෙයි. මගේ හිතේ පුංචි තරහක් හටගත්තා).
අම්මා රැකියාවක් කිරීම නිසා දරුවන් නොමඟට යොමුවෙනවා කියලයි පිරිමි හිත් බොහොමයක තිබු‍ෙණ්. තවකෙනෙක් උදාහරණ සහිතව පැහැදිලි කලා දිවා සුරැකුම් මධස්ථානයක රැකවරණය සඳහා තබාගිය තමන්ගේ පුතණුවන්ට අනිත් ළමයින් විසින් පහර දී තුවාල සිදුකර තිබුණ ආකාරය. අම්මා කෙනෙක් රැකියාවක් කිරීම මේ සියල්ලට ම වරද ලෙස ඔවුන් දුටුවා. ඒ ගැන ඔවුන් කතා කළේ හරිම සානුකම්පිතබවකින්.
මටත් හරිම සානුකම්පිත බවක් දැනුණා. රැකියාවට යන අම්මලාගේ ළමයින් ගැන නොවුණත් රැකියාවට යන අම්මලා ගැන. ඔවුන් ඔවුන්ගේ මුළු ජීවිත කාලයම තමන්ගේ සැමියා වෙනුවෙනුත් දරුවන් වෙනුවෙනුත් කැපකළ යුතු ද? ඔවුන් ඒ සදහා මුළු ජීවිත කාලයම බිත්ති හතරකට කොටු වී ජීවත්විය යුතු ද?
සවසට වැඩ ඇරී ගෙදර ඇවිත් රූප පෙට්ටිය සිය බිරිද කොට ගන්නා නිල්පාට කමිස ඇදි පිරිමි තත්ත්වය තවත් සංකීර්ණ කරනවා. ඔවුන් කාන්තාවන් විසින් කළ යුතු වැඩ වර්ගීකරණය කොට තිබෙනවා. කාන්තාවන් විසින් සිදු කරන රැකියාව සහ ඒ වෙනුවෙන් සම සමව සිදුවන මහන්සිය නොතකා හැර කාන්තාව මෙම වර්ගීකරණට ලක් කර තිබෙනවා. නිල් පාට කමිස පිරිමිකම ඉතා අගනාකොට සලකන අතර රෝස පාට ඉතා පහත් පාටක් වශයෙන් සලකනවා.
රෝස පාට කමිස මීට තිවිරුද්ධව හැසිරෙනවා. කාන්තා සහ පිරිමි කටයුතු මොවුන් අතරින් වර්ගීකරණයක් සිදු නොවෙන අතර බිරිඳට හැම අවස්ථාවකම උදවු වෙනවා. කාන්තාවන්ගේ ජීවිතය රෝස පාට කමිස නිසා වර්ණවත්වී සතුටින් පිරෙනවා.
කාන්තාවන් රෝස පාට කමිස වෙතට තව තවත් සමීප වන අතර රෝස පාට කමිස වෙනුවෙන් බිරින්දෑවරුන්ගේ මුවින් නිබ්බුත පද කියැවෙනවා.
No comments:
Post a Comment